Γύρω όμως από το γεγονός του θανάτου του Παντελή Παντελίδη συνέβησαν φοβερά και τρομερά πράγματα.
22/02/2016
Ο θάνατος αυτού του παλληκαριού είναι ένα γεγονός που μας συνετάραξε όλους και έριξε σε βαθύ πένθος τους γονείς του, που από εδώ και πέρα θα πεθαίνουν κάθε μέρα για το χαμό του παιδιού τους.
22/02/2016
ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ
Νίκος Αναγνωστάκης
http://www.ogdoo.gr/
Ο θάνατος αυτού του παλληκαριού είναι ένα γεγονός που μας συνετάραξε όλους και έριξε σε βαθύ πένθος τους γονείς του, που από εδώ και πέρα θα πεθαίνουν κάθε μέρα για το χαμό του παιδιού τους.
Παντελής Παντελίδης και «κίτρινο παντού»
Γύρω όμως από το γεγονός του θανάτου τουΠαντελή Παντελίδη συνέβησαν φοβερά και τρομερά πράγματα. Μέσα από τις τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα, τα κάθε λογής έντυπα και ιδιαίτερα στο διαδίκτυο κυκλοφόρησαν απίστευτες ανοησίες, υπερβολικές και ανεπίτρεπτες εκτιμήσεις. Κάθε λογής συνομωσιολογίες και ανεύθυνες δηλώσεις.
Τα παλιότερα χρόνια, δύσκολα μπορούσαμε να βρούμε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης κάποια κηλίδα κίτρινη, ενώ τώρα το σκηνικό είναι εκ διαμέτρου αντίθετο, γιατί με μεγάλη δυσκολία θα βρούμε κάτι που να μην είναι κίτρινο.
Κάποτε πιστεύαμε ότι ο νεκρός είναι κάτι το ιερό, ενώ τώρα αυτή η έννοια απαξιώθηκε.
Τώρα πλέον ιερότητα θεωρείται το απύθμενο ξεσάλωμα των προσωπικών απόψεων με την ταχύτητα και τη μαζικότητα των μέσων δικτύωσης, όπου οι προθέσεις και το περιεχόμενο αποενοχοποιούνται με το πρόσχημα και το πρόθημα της ελευθερίας της έκφρασης.
Το τραγούδι του Παντελή Παντελίδη
Πολλοί βρήκαν την ευκαιρία στις δύσκολες αυτές ημέρες του πένθους για το παλληκάρι να καταθέτουν διάφορες μα@@κίες για το αν και πόσο το τραγούδι του Παντελίδη είναι σοβαρό και ποιοτικό, αν η δημοσιότητα που δόθηκε είναι δικαιολογημένη και άλλα πολλά.
Ας το πάρουμε χαμπάρι όλοι μας ότι η κάθε γενιά έχει το απόλυτο δικαίωμα να δημιουργεί τους δικούς της μύθους, τους δικούς της ήρωες και δεν γουστάρει να έχει τα ίδια σύμβολα με τις προηγούμενες γενιές, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε σέβεται τους προηγούμενους.
Ο Παντελίδης πλέον είναι ένας μύθος που δημιουργήθηκε από τη νεολαία.
Μέσα απ’ αυτό το άναρχο και παράλογο τραγούδι - όπως το προσδιορίζει η κριτική του μουσικού ελιτισμού, η οποία στις ακραίες της απόψεις αγγίζει τα όρια της βαρβαρότητας και του ρατσισμού - γεννήθηκε ένα ρεύμα που ευαισθητοποίησε τη νεολαία του μνημονίου.
Το τραγούδι του μέσα απ’ την απλοϊκότητά του έβγαλε μία αλήθεια, μία αμεσότητα και καθαρότητα. Ο Παντελίδης ποτέ δεν ισχυρίστηκε ότι υπηρετεί τη μουσική τέχνη μέσα από αυστηρούς κανόνες και τις κλασσικές νόρμες που την διέπουν.
Ο Παντελίδης ήταν αυτοδίδακτος και αυτοδημιούργητος και έφθασε στην κορυφή της δημοτικότητας χωρίς να χρησιμοποιήσει τους παραδοσιακούς τρόπους ανέλιξης.
Έδειξε ότι έχει κάτι ανάλογο που χαρακτηρίζει τους γνήσιους καλλιτέχνες του δρόμου που αγγίζουν τις καρδιές εντελώς απλά και ανεπιτήδευτα.
Άλλωστε δε φταίει αυτός που έγινε αντικείμενο αποθέωσης από μία μνημονιακή νεολαία που πληρώνει τις μα@@κίες των προηγούμενων γενεών και των άθλιων πολιτικών. Οι νέοι στο πρόσωπο του Παντελίδη ανακάλυψαν μία αλήθεια και ένα καθαρό βλέμμα.
Μέσα σ’ αυτόν τον ορυμαγδό των τελευταίων ημερών, έμπλεξαν ακόμη και τον Νταλάρα επειδή λένε είχε το θράσος να στείλει διαδικτυακά συλλυπητήριες ευχές για τον Παντελή Παντελίδη, ενώ δεν τον γνώριζε.
Τους πληροφορώ ότι ο Νταλάρας τον είχε γνωρίσει, είχε φωτογραφηθεί μαζί του και μάλιστα είχε εντυπωσιαστεί για την απλότητα και τον καλό του χαρακτήρα, ενώ ο Παντελίδης του μάθαινε πως δένονται οι ναυτικοί κόμποι που τους είχε μάθει στον ναυτικό.
Ο Παντελίδης όσο παράλογα ήρθε στο προσκήνιο και απογειώθηκε σαν σφαίρα, τόσο παράλογα και άδικα χάθηκε.
Κάτι ανάλογο με τον James Dean που χάθηκε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο στις 30 Σεπτεμβρίου του 1955 και θεωρείται ένα πολιτιστικό είδωλο της εφηβικής επανάστασης και μπήκε σφήνα μέσα στο πάνθεον των μεγάλων της έβδομης τέχνης γιατί αντιπροσώπευε μία γενιά πληγωμένη από τον μεγάλο πόλεμο που προηγήθηκε.
Ο Παντελίδης θα κολληθεί σε αφίσα στα εφηβικά και μετεφηβικά δωμάτια της νεολαίας, όπως και ο James Dean, γιατί η αλήθεια του ήταν πιο δυνατή από τα ψέματα των πολιτικών, την ανευθυνότητα των δημιουργών της κρίσης και όλων αυτών που τους ψαλιδίζουν το παρόν της και τους κλέβουν το μέλλον της.
Καλό Παράδεισο Παλληκάρι μου.
Μέσα απ’ αυτό το άναρχο και παράλογο τραγούδι - όπως το προσδιορίζει η κριτική του μουσικού ελιτισμού, η οποία στις ακραίες της απόψεις αγγίζει τα όρια της βαρβαρότητας και του ρατσισμού - γεννήθηκε ένα ρεύμα που ευαισθητοποίησε τη νεολαία του μνημονίου.
Το τραγούδι του μέσα απ’ την απλοϊκότητά του έβγαλε μία αλήθεια, μία αμεσότητα και καθαρότητα. Ο Παντελίδης ποτέ δεν ισχυρίστηκε ότι υπηρετεί τη μουσική τέχνη μέσα από αυστηρούς κανόνες και τις κλασσικές νόρμες που την διέπουν.
Ο Παντελίδης ήταν αυτοδίδακτος και αυτοδημιούργητος και έφθασε στην κορυφή της δημοτικότητας χωρίς να χρησιμοποιήσει τους παραδοσιακούς τρόπους ανέλιξης.
Έδειξε ότι έχει κάτι ανάλογο που χαρακτηρίζει τους γνήσιους καλλιτέχνες του δρόμου που αγγίζουν τις καρδιές εντελώς απλά και ανεπιτήδευτα.
Άλλωστε δε φταίει αυτός που έγινε αντικείμενο αποθέωσης από μία μνημονιακή νεολαία που πληρώνει τις μα@@κίες των προηγούμενων γενεών και των άθλιων πολιτικών. Οι νέοι στο πρόσωπο του Παντελίδη ανακάλυψαν μία αλήθεια και ένα καθαρό βλέμμα.
Παντελής Παντελίδης & James Dean
Μέσα σ’ αυτόν τον ορυμαγδό των τελευταίων ημερών, έμπλεξαν ακόμη και τον Νταλάρα επειδή λένε είχε το θράσος να στείλει διαδικτυακά συλλυπητήριες ευχές για τον Παντελή Παντελίδη, ενώ δεν τον γνώριζε.
Τους πληροφορώ ότι ο Νταλάρας τον είχε γνωρίσει, είχε φωτογραφηθεί μαζί του και μάλιστα είχε εντυπωσιαστεί για την απλότητα και τον καλό του χαρακτήρα, ενώ ο Παντελίδης του μάθαινε πως δένονται οι ναυτικοί κόμποι που τους είχε μάθει στον ναυτικό.
Ο Παντελίδης όσο παράλογα ήρθε στο προσκήνιο και απογειώθηκε σαν σφαίρα, τόσο παράλογα και άδικα χάθηκε.
Κάτι ανάλογο με τον James Dean που χάθηκε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο στις 30 Σεπτεμβρίου του 1955 και θεωρείται ένα πολιτιστικό είδωλο της εφηβικής επανάστασης και μπήκε σφήνα μέσα στο πάνθεον των μεγάλων της έβδομης τέχνης γιατί αντιπροσώπευε μία γενιά πληγωμένη από τον μεγάλο πόλεμο που προηγήθηκε.
Ο Παντελίδης θα κολληθεί σε αφίσα στα εφηβικά και μετεφηβικά δωμάτια της νεολαίας, όπως και ο James Dean, γιατί η αλήθεια του ήταν πιο δυνατή από τα ψέματα των πολιτικών, την ανευθυνότητα των δημιουργών της κρίσης και όλων αυτών που τους ψαλιδίζουν το παρόν της και τους κλέβουν το μέλλον της.
Καλό Παράδεισο Παλληκάρι μου.
